Weekendje Gent

Altijd leuk onder de boom, een bon goed voor een gastronomisch weekend, een schot in de roos. De gulle schenker drie dikke kussen en snel snel naar weekendesk.be om het aanbod te checken. Ons oog viel al snel op het Sandton Grand Hotel Reylhof te Gent.

Een aantal weken later was het dan zover, een weekendje met de madam, niets dat moet, just go with the flow. Die flow had alvast een lijstje voorzien met leuke winkeltjes maar deze heer had zo ook z’n plannetjes. Wat dacht je van iets eten, iets eten en misschien nog iets eten? Eerst moest er ingecheckt worden, een prachtig gebouw, zeer ruime kamers maar die gang, ik vrees dat de interieurarchitect van dienst toen een psychedelisch momentje had. Ik voelde al meteen een eerste hongertje komen, maar ook de eerste twijfel. Zouden we voor Wim Ballieu z’n Balls & Glory gaan of op aanraden van Miss Illy Vanilly een lunchke bij Ramen noedelbar? Het werd de laatste, een knus eetthuisje waar ze naast noedels ook Buns, kleine gestoomde broodjes met buikspek en mustard green serveren. Meteen de ontdekking van het weekend!  Nog wat winkeltjes, een koffietje bij de vrienden van Café Labath en toen was er wellness.

Handdoek en badjas onder de arm trokken we richting sauna, even omkleden en we waren klaar om de calorieën die er nog zaten aan te komen preventief weg te puffen. Badkledij ten strengste verboden stond er in de brochure, tja, dat was dan toch buiten al die afgetrainde jonge lichamen gerekend. Flauweriken, we hebben het niet aan ons hart laten komen, wij kwamen voor het culinaire en ik volg dan ook een heel ander trainingsschema.

De basis van een goed schema is langzaam opbouwen, opwarming is alles en dat lukte perfect in de bar van restaurant ‘Lof‘, de Dom-Perignon champagnekaart lieten we links liggen, een lekker frisse Duvel kan ook al eens smaken. Eens aan tafel genoten we van een vier-gangen menu met aangepaste wijnen. Ik ben er de man niet naar om steeds notities te nemen tijdens het eten, een foto moet voldoende zijn, maar goede voornemens en een nieuwe smartphone zette me aan om het deze keer toch te doen. Helaas is m’n nieuwe speeltje reeds stuk en zullen jullie het zoals gewoonlijk met wat kiekjes moeten doen.

Cocktailbar ‘NJOY‘ lonkte nog even, maar moe en voldaan was het tijd voor slaap, veel slaap. De volgende dag was het de bedoeling om weer van etalagekijken, slenteren en cafeetje te doen, maar door de sneeuw werd slenteren al snel schuiven en besloten we onze trip af te sluiten met een Volta-lunch. De perfecte afsluiter van een smakelijk weekend. De batterijen zijn weer opgeladen en nu, op naar de kerstboom van 2013!

Kiekjes: © Thomas Van de Water

De heren in herfststemming

Het was alweer een tijdje geleden de laatste filet-pur bijeenkomst, de goesting was dus groot en met wild/herfst kon de pret niet op.
Alle ingrediënten voor een smakelijke namiddag waren aanwezig: everzwijn in verschillende variaties, paddenstoelen, witloof, fazant, truffels, rode biet, noten, aangepaste wijnen en de heren. Meer moet dat niet zijn.

Foto’s: © Thomas Van de Water & Sander Van de Water

Paris je t'aime

Paris Photo was de moeite, maar Paris Bistro moest niet onderdoen. Altijd leuk om met een aantal gelijkgestemden de voetjes onder tafel te kunnen schuiven.

Voor vertrek waren er veel culinaire tips, waarvoor dank, maar mister last minute was vaak te laat om nog een grote tafel te fixen, niet getreurd, Parijs heeft heel wat lekkers te bieden en we hebben nog een paar leuke plekjes ontdekt.
De ontdekking van de ze uitstap was Han Lim, originele Koreaanse keuken in een eenvoudig decor, I love it!

Verder waren er een lekkere lunch bij Le Petit Marcel & Pitzman falafel en een gezellig diner van smakelijke kippetjes bij ‘Le Coq Rico‘.
Oh, en dan was er ook nog een kleine wijnbar en Dalida, … maar dat hoeft geen uitleg.

Kiekjes: © Thomas Van de Water

Kastanjes poffen

De dag dat je kleuters over blaadjes, vliegenzwammen, eikels en kastanjes praten weet je, het is herfst. Tijd van stevige wandelingen, haardvuur, de eerste winterse kost, paddestoelen en kastanjes, …

Rauwe kastanjes zijn niet meteen m’n favoriete kost, maar gepoft of in een puree weet ik ze wel te appreciëren. Tussen twee regenbuien door leek het ons dan ook het geschikte moment om kastanjes te gaan rapen in domein Sluyts, bij de plaatselijke bevolking beter gekend als het kastanjebos. Soms prikte het een beetje, maar de mandjes waren al snel gevuld. De zon kwam door de wolken dus gingen we voor openlucht poffen (dit kan uiteraard ook in je oven of pan). En is er iets leuker dan een vuurtje stoken?

Maak met een scherp mes een kruis in de bovenkant van de kastanjes. Leg ze in de gloeiend houtskool tot ze poffen. Vijf minuten is meer dan voldoende.
Wrijf de as van de kastanjes en pel ze.
Indien je ze liever in de oven poft, plaats je ze best een tiental minuten in een voorverwarmde oven van 220°C.

Foto’s: © Thomas Van de Water

Champagne Charlie!

Altijd plezierig om in leuk gezelschap champagne te proeven, maar al te vaak wordt het nogal een technische bedoening. Productieprocessen, percentages, … ik laat het graag aan mij voorbij gaan. Proeven, en leuke anekdotes, dat is meer mijn ding.

Ik was dan ook aangenaam verrast toen de avond werd ingeleid met volgende wijze woorden: ‘Laten we het hebben over wijn, geschiedenis … en Charles’ verhalen. En wat maakt de tong beter los dan een glas champagne?’ De toon was gezet.
Terwijl we ons eerste glaasje degusteerden, een multi-milésime die zich terecht een cuvée de prestige mag noemen, kwamen ook de verhalen van Charles Heidsieck boven. Charles-Camille was naast een hoffelijk man bovenal een man met een ijzeren wil. Op 29-jarige leeftijd sticht hij een wijnhuis naar zijn eigen visie en creeërt hij een wijn die zijn persoonlijkheid weerspiegelt. Charles heeft vertrouwen in z’n visie en beslist om geen wijgaarden te kopen. Omdat selecteren, mengen en rijpen belangrijk zijn, investeert hij wel in prachtige kelders uit de 2de eeuw, een labyrint van ondergrondse galerijen vormen de ideale omgeving om z’n wijnen te laten rijpen.

Charles, een dandy eerste klasse z’n reputatie verspreide zich als een lopend vuurtje. Zeker van de kwaliteit van z’n product en gezegend met een stevige talenknobbel was hij klaar voor z’n veroveringstocht. België en Engeland waren het eerst aan de beurt.
Tijd om een 2de glaasje te proeven, een Blanc de Millenaires uit 1995, een heerlijk volle wijn, die meer dan 15 jaar gerijpt heeft in de Gallo-Romeinse kelders en meteen het hoogtepunt van de avond. Met een richtprijs van 145€, niet iets voor elke dag. Ik denk dat hij ten huize Van de Water-Favere eerder een zeldzaamheid zal worden.
Ondertussen ziet Charles het groots en waagt hij de sprong naar de Verenigde Staten. Charles werd er een echt fenomeen, een beroemdheid uit de champagnestreek die met alles wat hij deed de kranten haalde, hij ontpopte zich tot de onvermijdelijke ambassadeur van champagne. Champagne Charlie was een feit, en wij sloten de avond af met een verrassend naturelle Rosé.

Foto’s: © Thomas Van de Water

Veranda-Berchem

Iedereen die er geweest is heeft niets dan lovende woorden, je kan geen magazine openen of blog doorscrollen of de naam Veranda of Davy Schellemans passeren de revue. Het had er reeds veel eerder van moeten komen, maar uit eten gaan komt er de laatste tijd niet zo vaak van. Onlangs zagen Sofie en ik onze kans schoon om er even een avondje tussenuit te knijpen en de Veranda leek ons het ideale tijdverdrijf.

Een ontspannen sfeer zonder chichi, één vast menu (45€) van 5 echte gangen en een aantal hapjes, met eerlijke verfijnde smaken. Geen wijnarrangement, maar verrassende wijnen per glas (of fles) en een sympathieke bediening. Ik ga er niet veel woorden aan vuilmaken, het was een zeer geslaagde avond. We zullen zeker nog eens langsgaan, maar aan ons huidig ‘gaan eten-tempo’ en de lange lijst lekkere adressen die we nog willen bezoeken, zou het nog wel even kunnen duren.

Nog even het adres meegeven: Guldenvliesstraat 60, 2600 Berchem, 0032-03/218.55.95, en laat het smaken.

Foto’s: © Thomas Van de Water

BBQ 2012

Meer dan 2 jaar heeft het geduurd, alvorens we bij Orestes terecht konden met ons clubje. Verbouwingen, we begrijpen het helemaal. Het werd een relaxe bbq-namiddag met als eregasten, de dames en de kindjes.
Super gezellig, Orestes & Lies ik vrees dat het volgende keer weer bij jullie zal zijn!

Fotografie: © Lux & Thomas Van de Water

Aspergeworkshop

Dat moeten ze deze aspergevreters geen 2 keer voorstellen, een workshop met Asperges te Gingelom. De beste asperges komen van bij ons, laat daar geen twijfel over bestaan, maar we staan open voor nieuwe ervaringen dus zakten we af richting Limburg. Alwaar er naast de vriendelijke gastheer tot onze verbazing/lichte ergernis nog een extraontvangstcomité klaarstond. Blijkbaar waren er ook opnames voor Njam-tv gepland. We zorgden ervoor dat we geen onderwerp, maar eerder een decorstuk van de reportage werden.

Eerst was er een  boeiende rondleiding in de Kamerijckhoeve, onze gastheer vertelde ons in geuren en kleuren over zijn geliefde groene asperge.

We zetten onze dag verder in de foodbuilding te Hasselt. Hier werden we opgedeeld in een groep hoofdgerecht en een groep voor- en nagerecht. Zelfs in het dessert werden groene asperges verwerkt. Als voorgerecht waren er groene asperges met rode poon, scampi, pancetta, gel van peterselie en remoulade met ei en dragon voorzien. Het hoofdgerecht waren diezelfde groene asperges met een variatie aan peulvruchten, parelhoen, aardappelgratin en Jessenhofke bier.

Afsluiten deden we meteen sorbet van groene asperges, kaastaart, chocoladebiscuit, solerogelei, aardbeien, pompelmoes en rabarber. Het nadeel aan dit soort workshops is dat je met velen bent, en dat je eigenlijk maar van een klein deeltje van gans het menu het fijne weet op het einde van de middag.  Jammer dat ik geen ogen op m’n rug heb. Het ganse menu ga ik jullie niet meegeven, maar deze solerogelei vond ik een leuk extraatje voor bij een dessertje.

125g pulp van mango
30g glucose
1/2 blaadje gelatine

Week de gelatine in koud water. Warm de glucose opmet 1/5 van het mangosap, laat de gelatine hierin smelten. De rest van de mangopuree toevoegen, uitstorten op een plaat en invriezen.

Conclusie, we hebben genoten van de groene asperge, en weer een aantal culinaire weetjes opgestoken, waarvoor dank, campina. Vanaf nu zullen er al eens sneller groene asperges op het menu staan.

Vakantie 2012

De ene dag was er regen, de andere zon. De enige zekerheden deze vakantie, goed gezelschap, lekker eten en een goed boek. Het had gerust wat langer mogen duren.

Foto’s: © Thomas Van de Water en Sofie Favere

Een nevel van Cointreau in Selecto

Toen we werden uitgenodigd voor een workshop koken met ‘Cointreau‘ hebben we even getwijfeld of dit wel iets voor ons was. We zagen ons al een ganse avond varianten op Crêpes Suzette en andere zoetigheden maken.

Een vergissing van formaat zo bleek al snel. Nadat we op de stoep voor Le Selecto van het Brusselse zonnetje en enkele cointreau -tonics genoten, doken we samen met chef Olivier Morland de keuken in. Van een workshop zou ik niet onmiddellijk spreken, aangezien we de handen niet uit de mouwen moesten steken, maar een kijk-, leer- en schuif de voetjes onder tafel-workshop  weet ik ook wel te appreciëren.

De chef toverde een aantal heerlijke gerechten tevoorschijn, te beginnen met langoustines met gegrilde groene asperges en een pufje cointreau-cuisine spray. Nadien volgde nog een maigret de canard met sinaasappelsaus en een super desertje met aardbeien, pistache ijs en je raadt het al, een subtiele toets cointreau.

Al deze gerechtjes hadden waarschijnlijk ook gesmaakt zonder dat vleugje cointreau, maar het gaf net dat extraatje.
Een wondermiddel zou ik het niet noemen, maar bij één van de volgende etentjes, komt het leuke flesje zeker op tafel, vergezeld van een hartig of zoet hapje. En nevelen maar …

Fotografie: © Thomas Van de Water